347. ความรู้ของลุงเกิดจากประสบการณ์ทางการสอนนานปีที่ว่า เวลาเดินวิชาก็ต้องท่องไปทำไป ถามว่า เหตุใดจึงต้องทำเช่นนั้น?

ถ้าไม่ท่องวิชาแล้ว เราจะเดินวิชาอย่างไร? พอใจนึก กายก็ทำงานทันใด ถ้าใจไม่นึก กายก็ทำอะไรไม่ได้

การนึกได้ก็คือการท่องวิชานั่นเอง หากนึกไม่ได้ ก็แปลว่าทำอะไรไม่ได้เลย

อีกนัยหนึ่งคือ ความรู้ในเรื่องที่ว่า “สิทธิและเฉียบขาด” ฝ่ายใดใช้ก่อน ? ฝ่ายนั้นชนะ นั่นเอง

ถ้าเราไม่ท่อง ธรรมภาคบุญก็ปล่อยสิทธิและเฉียบขาดไม่ได้ เพราะมารเขาขวางอยู่แล้ว ดังนั้น เพื่อช่วยให้การฝึกซ้อมวิชาได้ผลเร็วขึ้น จึงกำหนดให้ปฏิบัติแบบท่องไปทำไป

เมื่อได้หลักเช่นนี้แล้ว ต่อไปการเดินวิชาของเราจะง่ายขึ้น กฎเกณฑ์เรื่องนี้เป็นความรู้พื้นฐานที่สำคัญมาก

อ่านเพิ่มเติมใน >>> หนังสือปุจฉาวิสัชชนา-วิชาธรรมกายฯ หน้า 181