เพื่อไม่ให้เราหลงตาย จงสรุปความรู้ที่เราจะต้องปฏิบัติในระหว่างที่เราจะตาย เราจะทำอย่างไร?

     หลวงพ่อสอนให้เราทำนิโรธ เพราะการนึกถึงบุญกุศลก็ดี การบริกรรมใจ สัม-มา-อะ-ระ-หัง ก็ดี ก็คือการทำวิชาเบื้องต้นนั่นเอง ซึ่งมีอยู่หลายระดับ ดังนี้

  1) วิธีแรก ท่านที่ยังกำหนดดวงปฐมมรรคไม่ได้ ก็ให้นึกถึงบุญกุศลของตนเข้าไว้ ปักใจนิ่งลงกลางดวงธรรมในท้องของเรา และท่องใจว่า สัม-มา-อะ-ระ-หัง ๆ ๆ เรื่อยไป จนกว่าเราจะหมดลมหายใจ ระวังอย่าให้อารมณ์บาปกรรมเกิดแก่ใจ หากยังเกิดอารมณ์บาปกรรมผุดขึ้นมา ก็จงท่องไว้ว่า สัม-มา-อะ-ระ-หัง ให้ถี่ยิ่งขึ้น นึกละลายอารมณืบาปกรรมให้หายไป

    2) ท่านที่กำหนดดวงปฐมมรรคได้ คือนึกขึ้นก็เห็นดวงธรรมขาวใสในท้องของตนอย่างทันใด อย่างนี้สบายมาก !  เราก็จรดใจกลางดวงธรรมแล้วบริกรรมใจ “หยุดในหยุด นิ่งในนิ่ง ใสในใส” นึกให้ดวงธรรมของเราขาวยิ่งขึ้นใสยิ่งขึ้น กลางดวงธรรมของเรานั้นมีดวงบุญอยู่ พึงนึกให้ดวงบุญของเราโตยิ่งขึ้น นึกให้ใสยิ่งขึ้น นิ่งเข้าไปแน่นเข้าไป อธิษฐานให้ดวงบุญพาเราไปไปสู่สุคติภูมิ ญาติมิตรเขาร้องไห้กัน เราจงอย่าฟัง!!! สั่งเสียเขาไว้อย่างให้ใครมาถูกเนื้อต้องตัวเรา? เพราะเรากำลังจะถอดกาย อย่าให้อะไรมาเป็นอุปสรรคต่อการเดินวิชาของเรา เพราะเราจะไปสู่สุคติภูมิแล้ว การรักษาพยาบาลทั้งปวงให้ระงับไว้

     3) ท่านที่เดินวิชา 18 กายได้แล้ว สบายมาก ท่านก็เดินวิชาเข้านิพพานเรื่อยไป อาราธนากายธรรมในนิพพานให้พระองค์ช่วยเรา ให้พระองค์มาจองถนน-พิสดาร-ปาฏิหาริย์-ทับทวี กายของพระองค์ในกายของเราทุกกาย รวมทั้งกายมนุษย์ของเราด้วย คอยจนกว่ากายมนุษย์หมดลมหายใจ ต่อจากนั้น เราจะไปสู่คติภูมิชั้นใด? เป็นเรื่องของบารมีที่จะพาไป ลุงจะไม่บรรยาย

อ่านเพิ่มเติมใน >>> หนังสือปุจฉาวิสัชชนา-วิชชาธรรมกาย หน้า 119